Dzisiaj chciałabym Was zabrać w podróż do interesującego, lecz brutalnego świata, w którym żyje niejaka Maresi, która w momencie spisywania tej opowieści ma już 16 lat, jednakże w momencie przebiegania wydarzeń opowiedzianych w książce ma lat 13. Zachęcam, abyście po przeczytaniu tej recenzji sięgnęli po powieść Marii Turtschaninoff, bo jest ona naprawdę piękna.

Tytuł: "Maresi. Kroniki Czerwonego Klasztoru"
Autor: Maria Turtschaninoff
Cykl: "Kroniki Czerwonego Klasztoru"
Wydawnictwo: Młody Book
Data wydania: 26 października 2017
Ilość stron: 256 stron

Informacja z tyłu książki:
"Maresi jest nowicjuszką w Czerwonym Klasztorze mieszczącym się na niewielkiej wyspie. Mieszkające w nim siostry wierzą w duchową opiekę Pramatki i siłę wiedzy. Pewnego dnia do klasztoru przybywa Jai. Maresi zaprzyjaźnia się z nią. Jai w domu rodzinnym przeżyła dramat, który powraca do niej co noc w koszmarach sennych. Pobyt w klasztorze ma uchronić ją przed zemstą okrutnego ojca. Jednak ten poprzysiągł, że odnajdzie córkę, gdziekolwiek by była. Wreszcie jego statek cumuje u wybrzeża wyspy. W wydarzenia wkraczają tajemne moce…"

Czerwień motywem przewodnim ❤

Patrząc na piękną okładkę widzimy wiele barw czerwieni, a najwięcej tej krwistej czerwieni, która nawiązuje do nazwy klasztoru na wyspie Menos, na której rozgrywa się akcja powieści. Jeżeli dobrze przyjrzycie się obwolucie omawianej książki, to będziecie mogli zauważyć, że wyspa Menos ma kształt twarzy kobiety.

Piękna historia spisana przez Maresi ☁

"Maresi. Kroniki Czerwonego Klasztoru" to piękna historia o przyjaźni, odwadze i poświęceniu.

Maresi jest niezwykłą młodą dziewczyną, która do klasztoru przypłynęła po śmierci swojej młodszej siostry. Jest ona miłośniczką książek i dobrego jedzenia, szczególnie chleba nadum.

Akcja całej powieści dzieje się na wyspie Menos, o której już wcześniej wam wspominałam. Jest to wyspa, na której znajduje się Czerwony Klasztor i budynki należące do niego. Znajdują się w nim tylko kobiety, mężczyźni nie mają tam wstępu. Jednakże spokój klasztoru zostaje zburzony, kiedy pojawia się w nim niepozorna dziewczynka imieniem Jai. Zaprzyjaźnia się ona z naszą tytułową bohaterką, Maresi. Nie wszystko jednak jest takie proste, jakby się mogło wydawać. Jai ma za sobą trudną przeszłość, która może zesłać niebezpieczeństwo na wyspę i siostry mieszkające na niej. Maresi będzie musiała pomóc przyjaciółce mimo iż koszty tej decyzji mogą przerosnąć dziewczynę.

PS. Przygotujcie się też na odrobinę magii.

Dla mnie ta książka była strzałem w 10-tkę na mój zastój czytelniczy. Spodobał mi się świat wykreowany przez autorkę, mimo iż był brutalny i bardzo krzywdzący dla kobiet. Na plus mogę też ocenić w tym przypadku narrację pierwszoosobową, pomagającą wczuć się w klimat całej historii. Dodatkowo mamy młodą główną bohaterkę wykreowaną w oryginalny sposób. Jak na swój wiek jest osobą dojrzałą. Mamy też tutaj sporą ilość odmiennych postaci drugoplanowych, np. małą Heo lub siostry zakonne. W moim opinii książka zasługuje na bardzo wysoką ocenę, w tym przypadku będzie to 10/10.

Chciałabym dzisiaj się z Wami podzielić moimi odczuciami po przeczytaniu "Osobistego poradnika po Pradze" autorstwa Mariusza Szczygła, czyli doświadczonego reportera i fana Czech i kultury czeskiej. Zapraszam Was do przeczytania recenzji.

Tytuł: "Osobisty przewodnik po Pradze"

Autor: Mariusz Szczygieł, Filip Springer

Wydawnictwo: Dowody na Istnienie

Data wydania: 28 maja 2020

Liczba stron: 340

Opis z tyłu książki:

"Osobisty przewodnik po Pradze to jubileuszowy, 10. tytuł Mariusza Szczygła, który ukazuje się dwadzieścia lat po pierwszym wyjeździe autora do Pragi wiosną 2000 roku, kiedy to uwiodły go miasto i język.

Jak sam mówi, książka ta wzięła się ze zdenerwowania: „Od momentu pierwszych moich publikacji o Pradze nie ma tygodnia, żebym nie dostał pytania o jakieś miejsca magiczne, ważne, osobiste. Ma to być oczywiście Praga bez mostu Karola i bez Hradczan. Nadmiar tych próśb, a zwłaszcza niemożność odpisywania na wszystkie, zaczął mnie irytować, postanowiłem więc zamienić to uczucie w coś pozytywnego. Napisałem przewodnik, do którego wszystkich będę teraz odsyłał”.

Miejsca opisywane w przewodniku możemy zobaczyć dzięki fotografiom Filipa Springera.

Dom jako cios między oczy. Dworzec jako upadła bajka. Most, który ułatwia śmierć. Schron przed beznadzieją. Góra nieobojętności. Pomnik gejów. Kościół zgubiony na podwórku. Grób jako kryształ. Kamienica, która drga. Prysznic jako metafora… Do tego rozmowy z Czeszkami i Czechami. Znanymi i nieznanymi."

źródło: https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4914929/osobisty-przewodnik-po-pradze

Chciałabym tutaj zwrócić waszą uwagę na piękne fotografie Filipa Springera, a jedną z pierwszych widzimy już na okładce książki. Ciekawe kadry, nastrojowe kolory i jakość, to możemy zobaczyć w zdjęciach Pana Springera podczas czytania książki. Dla mnie osobiście jest to ogromny plus.

Przede wszystkim mamy tutaj przedstawioną Pragę w "szczygłowym" stylu, czyli w sposób zabawny. Do wątków historycznych nas przewodnik wplata wiele anegdot, które niektórych mogą rozbawić do łez, a osoby, które nie grzeszą dystansem do siebie mogą w jakiś sposób zgorszyć. Pan Szczygieł opowiada nam o Pradze w sposób ciekawy, pokazuje nam miejsca, które nie zawsze idzie zobaczyć w pierwszej chwili, bo są poukrywane w ciasnych uliczkach lub niepozornych budynkach, dzięki jego wskazówką możemy odkryć stolicę Czech z innej strony.

Dla mnie książka ta była niesamowitą rozrywką. Bardzo przyjemnie mi się ją czytało, nie raz się uśmiechnęłam, czytając o moim ukochanym miejscu. Dodatkowo mogłam "przenieść" się do Pragi, dzięki fotografią wykonanym przez Filipa Springera, mogłam sobie przypomnieć niektóre miejsca oraz odkryć nowe lokalizacje, które odwiedzę przy najbliższej podróży do Pragi. Chciałabym szczerze polecić każdemu tę książkę, kto chciałby się wybrać do urokliwej stolicy Czech i zwiedzić ją "szczygłowym" sposobem. W mojej ocenie książka ta zasługuje na ocenę 10/10.

Dziękuję Wam za przeczytanie tej krótkiej recenzji!

Mam nadzieję, że zobaczymy się wkrótce! ☺

Po bardzo długiej przerwie chciałabym Was znowu przywitać na moim blogu i chciałabym Wam szczerze powiedzieć, że bardzo się stęskniłam za pisaniem recenzji i czytaniem książek. 2019 był dla mnie rokiem trudnym, zważywszy na maturę oraz strajki. Później dużym stresem był dla mnie wybór kierunku studiów (jednak wyszło dobrze) i pierwszy semestr na uczelni. Teraz emocje już opadły i podchodzę do tego wszystkiego na chłodno, dzięki czemu mam też czas na czytanie. A teraz przejdźmy już do recenzji pierwszej części serii "Dwór Cierni i Róż", o tym samym tytule autorstwa Sarah J. Maas.

Tytuł: "Dwór Cierni i Róż"

Autor: Sarah J Maas
Wydawnictwo: Uroboros
Cykl: "Dwór Cierni i Róż. Tom I"
Data wydania: 27.04.2016
Liczba stron: 524

Informacja z tyłu książki:
"Autorka bestsellerowej serii "Szklany tron" powraca z porywającą opowieścią o miłości, która jest w stanie pokonać nienawiść i uprzedzenia!

Idealna lektura dla fanów George. R.R. Martina! Co może powstać z połączenia baśni o Pięknej i Bestii oraz legend o czarodziejskich istotach?

Dziewiętnastoletnia Feyra jest łowczynią. Podczas srogiej zimy zapuszcza się w pobliże muru, który oddziela ludzkie ziemie od Prythianu, krainy zamieszkanej przez rasę obdarzonych magią śmiertelnie niebezpiecznych stworzeń, która przed wiekami panowała nad światem. Podczas polowania Feyra zabija ogromnego wilka. Wkrótce w drzwiach jej chaty staje pochodzący z wysokiego rodu Tamlin w postaci złowrogiej bestii, żądając zadośćuczynienia za ten czyn.

Feyra musi wybrać - albo zginie w nierównej walce, albo uda się razem z Tamlinem do Prythianu i spędzi tam resztę swoich dni. Pozornie dzieli ich wszystko - wiek, pochodzenie, ale przede wszystkim nienawiść, która przez wieki narosła między ich rasami. Jednak tak naprawdę są do siebie podobni o wiele bardziej, niż im się wydaje. Czy Feyra będzie w stanie pokonać swój strach i uprzedzenia?"

Okładka, pierwsze  wrażenie graficzne 👀

Przypuszczam, że wielu z Was kojarzy okładkę "Dworu Cierni i Róż" ze względu na jej intensywny czerwony kolor. Jest ona naprawdę ciekawie zaprojektowana graficznie, wszystkie elementy się ze sobą zgrywają. Coś, co mi się osobiście bardzo podoba, to przeźroczyste ciernie na okładce, które dają efekt trójwymiarowości. Jest to jedna z ładniejszych okładek, jakie goszczą na mojej półce. Dużym plusem jest też to, że okładki poszczególnych tomów bardzo dobrze ze sobą współgrają i przez to cała seria na półce wygląda naprawdę estetycznie.

Piękni Fae, cudowna kraina i potężny wróg 💀

Feyra, dziewczyna z niewielkiej wioski, która w przeszłości była arystokratką, a teraz musi walczyć o przetrwanie, polując i zdobywając pożywienie dla całej rodziny. Mieszka ona w niewielkiej chatce razem z kalekim ojcem i dwiema siostrami, nieskłonnymi do pomocy i jakiejkolwiek pracy fizycznej. Podczas jednego z polowań dziewczyna zauważa na polanie wilka o nieprzeciętnych wymiarach i bystrych, złotych oczach. Postanawia go zabić, co w niedługim czasie okazuje się ogromnym błędem, z tego względu, że wilk okazał się tak naprawdę jednym z przedstawicieli Fae (magiczne istoty, często zmiennokształtne z pozoru przypominające ludzi, posiadające nadludzkie umiejętności).
Do ich niewielkiej chaty wkrótce wpada rozwścieczony Fae wysokiego rodu, który żąda zadość uczynienia i zabiera Feyre do magicznej krainy.
I od tego momentu zaczyna się cała przygoda naszej bohaterki. Dziewczyna musi przełamywać swoje uprzedzenia do magicznych istot, jeżeli chce przeżyć. Musi stawiać czoła nowym wyzwaniom, podporządkowywać się niekiedy niezrozumiałym zaleceniom i rozkazom. Feyra będzie musiała w pewnym momencie złamać swoją dumę i uprzedzenia, żeby ocalić osoby, które kocha. Czy jej się to uda? Przekonacie się czytając "Dwór Cierni i Róż".

Moje odczucia 💫

"Dwór Cierni i Róż" był dla mnie naprawdę bardzo przyjemną książką. Pochłonęłam ją w tempie błyskawicznym. Spodobała mi się postać Feyry, która została wykreowana na osobę skłonną do poświęceń, ale przy tym też myślącą i mającą w sobie różne kotłujące się uczucia. Nie jest ona wykreowana tak prosto jakby się mogło wydawać, przez co zdobyła mój sentyment. Dodatkowo ogromnie podoba mi się świat wykreowany przez Sarah J. Maas, różnorodność wśród tzw. Fae.
Taką istotną wadą całej tej książki jest banalność relacji Tamlina i Feyry oraz przewidywalność postaci Księcia Dworu Wiosny. Był on dla mnie nijaki, czasami irytujący.
Z czystym sumieniem powieść "Dwór Cierni i Róż" mogę ocenić na 8/10, bo mimo tego iż naprawdę mnie zaintrygowała, to brakowało tam tego "czegoś" i rozbudowanej postaci płci męskiej, która pojawia się dopiero pod koniec książki.

Dzisiaj mam dla was nietypową książkę, która zapewne niejednego mojego czytelnika zaskoczy, a mianowicie chodzi mi tutaj o powieść młodzieżową "Simon oraz inni homo sapiens". Jest to książka, która może wywołać niekiedy wiele kontrowersji, ponieważ jej główny bohater jest homoseksualistą.
Jednak teraz, bez przedłużania, zapraszam was do recenzji tej ciekawej i interesującej powieści autorstwa Becky Albertalli.

Tytuł: "Simon oraz inni homo sapiens"

Autor: Becky Albertalli

Wydawnictwo: Papierowy Księżyc

Cykl: Creekwood

Informacja z tyłu książki:

"Ukrywający swoją orientację seksualną szesnastoletni Simon Spier uważa, że miejsce dramatów jest na scenie teatralnej. Jednak kiedy napisana przez niego wiadomość mailowa wpada w niepowołane ręce, pojawia się ryzyko, że jego wielki sekret ujrzy nagle światło dzienne. Simon pada ofiarą szantażu: jeśli nie zostanie swatem dla klasowego błazna, Martina, wszyscy dowiedzą się, że jest gejem. A co gorsza, w niebezpieczeństwie znajdzie się także Blue, chłopak, z którym Simon wymienia maile.

W wąskiej grupce przyjaciół Simona pojawiają się coraz częstsze spięcia, korespondencja mailowa z Blue z każdym dniem robi się coraz gorętsza, a spokojne dotąd życie Simona zaczyna się dziwnie komplikować. Niechętny wszelkim zmianom chłopak musi znaleźć sposób na wyjście ze swojego bezpiecznego kokonu, zanim zostanie z niego brutalnie wypchnięty – i to tak, żeby nie zrazić do siebie przyjaciół, uniknąć kompromitacji i nie zepsuć tego, co rodzi się między nim a najcudowniejszym i najbardziej tajemniczym chłopakiem, jakiego dotąd spotkał.

Przezabawna i niezwykle wzruszająca opowieść o dojrzewaniu i wychodzeniu z szafy współczesnego nastolatka – opakowana w historię nieporadnej pierwszej miłości – to zwalający z nóg debiut Becky Albertalli.

"Albertalli przedstawia zdumiewająco trójwymiarowy, niebanalny świat Simona, w którym aż roi się od niezapomnianych postaci. Warto się delektować lekturą, ponieważ tylko raz można ją przeczytać po raz pierwszy. Zasługuje na podobną popularność jak »Gwiazd naszych wina«."

Entertainment Weekly"

Piękna czerwień 💘😍

Niesamowicie zabawna i ujmująca historia 💞

Po dłuższej przerwie spowodowanej brakiem czasu, który jest związany z moimi przygotowaniami do matury mam dla was recenzję stosunkowo nowej powieści Katarzyny Michalak pt. "Ścigany". Miałam okazję ją przeczytać podczas przerwy świątecznej, czyli jednego mojego dłuższego wolnego. Bez przeciągania, zapraszam was do recenzji.

Tytuł: "Ścigany"
Autor: Katarzyna Michalak
Wydawnictwo: Między słowami

Data wydania: 5 września 2018
Liczba stron: 320

Opis z tyłu książki: 

"Danka i Hubert to dwoje życiowych straceńców. Byli przekonani, że nic dobrego ich nie czeka. Aż spotkali siebie.
Danka pomogła mu, kiedy ranny i ścigany przez policję uciekał przez bieszczadzkie bezdroża. Uwierzyła w jego niewinność, choć był poszukiwany za zabójstwo.
Był taki jak ona. W oczach miał gniew, w duszy mrok, a w sercu głęboką ranę po wielkiej miłości. I jeszcze większej krzywdzie.
Hubert sprowadził na nią same kłopoty. Aby go chronić musiała znosić poniżenie i oddać się innemu mężczyźnie. Ale oddała mu tylko ciało. Serce zamroziła już dawno. Nie miała nic do stracenia i na niczym ani na nikim jej nie zależało. Nie można jej było przekupić ani zastraszyć.
Tylko miłość była w stanie to zmienić. I namiętność, tak silna, że pali wszystko, co stanie jej na drodze."

źródło: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4858450/scigany

Projekt graficzny okładki jest po prostu genialny i mi się niesamowicie podoba. Kolorystyka jest prosta: biel w tle, postać mężczyzny stworzona za pomocą szarości oraz napisy w kolorze czerwonym, żeby były widoczne. Bez przesadyzmu i zbędnych zdobień. Uważam, że dzięki temu może przykuć uwagę i zachęcić do przeczytania opisu z tyłu niejedną osobę.

Strzelaniny, pościgi, akcja! 🔫

No to tak, akcja powieści rozpoczyna się w bieszczadzkim lesie, gdzie poznajemy Dankę Rawit, usiłującą popełnić samobójstwo oraz Huberta Karlinga, który musi walczyć o przetrwanie, bo wrobieniu w morderstwo prezydenta RP. Ich losy dziwnym trafem się zbiegają. Mężczyzna przymusza kobietę, żeby zaprowadziła go w bezpieczne miejsce i ukryła. Ona nie zdając sobie sprawy w co się pakuje, wzięła Karlinga do swojego auta i uciekała z nim z miejsca zdarzenia. Po dotarciu do domu Danka, która z zawodu była lekarką, opatrzyła rany Hubertowi będącemu byłym żołnierzem elitarnej jednostki wojskowej o nazwie "Gniew Orła". Kobieta z nieznanych jej wcześniej pobudek stwierdziła, że pomoże mężczyźnie i ukryje go przed organami ścigania. Jednak ta decyzja pociągnie za doktor Rawit poważne konsekwencje i przyczyni się do pojawienia się nowych ran na jej psychice.

Moja opinia 💫

Dzisiaj przychodzę do was z recenzją niesamowitej książki, jaką jest "Mitologia Nordycka" Neila Gaimana. Byłam nią zainteresowana odkąd pojawiła się na rynku, jednak teraz dopiero miałam czas i możliwość jej przeczytania.

Tytuł: "Mitologia Nordycka"

Autor: Neil Gaiman

Więcej za mniej 💚

To powiedzenie sprawdza się w przypadku okładki "Mitologii Nordyckiej". Widzimy na niej tylko dwa kolory- czarny oraz zielony. Czcionka jaką napisany jest tytuł tej książki jest fenomenalna, wszystkie te zdobienia pięknie wyglądają na okładce. "Mitologia Nordycka" pięknie prezentuje się na półce i wyróżnia się pośród innych tytułów.

Historie bogów nordyckich z humorem 😄

Neil Gaiman w ciekawy i intrygujący sposób przedstawia nam historie bogów nordyckich.  Neil opowiada nam na nowo mity ludów północy, nie żałując przy tym różnych zabawnych wstawek.

Wszystkie opowieści mają w sobie coś zabawnego, nie tylko są one krwawe i okrutne. Dla mnie najciekawszym i jednocześnie najzabawniejszym opowiadaniem, była historia ślubu "Frei".
Z "Mitologi Nordyckiej" najwięcej dowiecie się o trzech głównych bogach, czyli o Thorze, Odynie i Loki. Fanów Marvela mogą zadziwić niektóre rzeczy i przy okazji będą mogli oni zarzucić jakimiś nowymi ciekawostkami np. o bogu gromów.

"Mitologia nordycka" jest jedną z lepszych książek, jakie dotąd przeczytałam. Opowieści o bogach nordyckich są ubogacone komicznymi wątkami, np. jest pogrzeb brata Thora, zwłoki palą się na stosie pogrzebowym, a bóg gromów jako iż był zły, wkopuje do stosu karła o imieniu Lit. Takich scenek jest tam o wiele więcej. Neil w bardzo przystępny sposób wprowadza nas do świata bogów nordyckich, wszystko wyjaśnia i jest naszym przewodnikiem po dziewięciu świata, a przede wszystkim po Asgardzie. "Mitologia nordycka" zasługuje według mnie na 9/10 i mogę ją polecić każdej osobie, która w jakiś sposób jest zafiksowana w temacie mitologii oraz fanom fantastyki.

Ostatnio wpadła mi w ręce powieść, która zapowiadała się być kolejną przyjemną i łatwą lekturką wakacyjną. Opis z tyłu mnie zachęcił, ale nie zrobił na mnie efektu "WOW". Jednak chcę się z wami podzielić odczuciami na temat "Rozgrywki" Jenn Sterling należącej do serii "The Perfect Game".

Tytuł: "Rozgrywka"

Autor: Jenn Sterling