Dzisiaj chciałabym się z wami podzielić moimi planami czytelniczymi na czerwiec. Wielkimi krokami zbliżają się wakacje, a co za tym idzie zmniejsza się intensywność sprawdzianów oraz kartkówek w szkole. Jest coraz więcej czasu na czytanie i spędzanie dnia na świeżym powietrzu.

Dlatego postanowiłam, że sporządzę taką listę książek na ten miesiąc i podzielę się nią z wami. Możecie pisać w komentarzach pod tym postem, którego tytułu jesteście najbardziej ciekawi, żebym mogła napisać jego recenzję jak najszybciej.

Tytuły na czerwiec:

• "Szpony i Kły", czyli opowieści o Wiedźminie różnych autorów
• Maja Lidia Kossakowska "Żarna Niebios"
• Maja Lidia Kossakowska "Siewca Wiatru"
• Maja Lidia Kossakowska "Zbieracz burz" tom 2
• Joanna Bator "Purezento"
• tytuły niespodzianki ✨

Plany mam ambitne, więc zobaczymy, co z tego wyjdzie. Czerwiec jest już takim "luźnym" miesiącem jeżeli chodzi o naukę, więc mam nadzieję, że uda mi się przeczytać więcej książek niż w maju.

Dzisiaj mam dla was recenzję kolejnej książki Carlosa Ruiz Zafón, która ostatnio wpadła mi w ręce. Tak jak przy pierwszej książce od tego autora "Księcia mgły" wypożyczyłam z nudy. Jednak okazała się ona strzałem w dziesiątkę.

Tytuł: "Książę Mgły"
Autor: Carlos Ruiz Zafón
Cykl: Trylogia mgły (tom 1)
Wydawnictwo: Muza
Data wydania: 2013 (data przybliżona)
Liczba stron: 221

Informacja z tyłu książki:
"Rodzina Carverów (trójka dzieci, Max, Alicja, Irina, i ich rodzice) przeprowadza się w roku 1943 do małej osady rybackiej na wybrzeżu Atlantyku. Zamieszkuje w domu niegdyś należącym do rodziny Fleishmanów, których dziewięcioletni syn Jacob utonął w morzu. Od pierwszych dni dzieją się tutaj dziwne rzeczy; nocą w ogrodzie Max widzi posągi artystów cyrkowych. Dzieci poznają kilkunastoletniego Rolanda, od którego dowiadują się różnych ciekawostek o miasteczku i o zatopionym pod koniec pierwszej wojny statku. Poznają także dziadka Rolanda, latarnika Victora Kraya. To on opowie im o złym czarowniku, Księciu Mgły, który gotów jest spełnić każdą prośbę lub życzenie, ale w zamian żąda bardzo wiele. Coś, co dzieciom wydaje się jeszcze jedną miejscową legendą, szybko okazuje się zatrważającą prawdą."

Okładka, pierwsze wrażenie graficzna 👀

Okładka jest utrzymana w wielu odcieniach zieleni, przechodzącymi miejscami w żółć. Widzimy na niej stary zniszczony frachtowiec oraz niewielki domek z latarnią morską. Te dwa elementy są związane z akcją całej powieści i są wręcz dla niej kluczowe. Okładka jest tajemnicza, zastanawiająca. 

Akcja książki rozgrywa się w 1943 roku,w niewielkiej osadzie rybackiej..Głównym bohaterem powieści jest Max Carver- 13-letni chłopiec, który wraz ze swoją rodziną (dwie siostry- Irina i Alicja oraz rodzice) przeprowadza się z dużego miasta do małego miasteczka, żeby uniknąć wojny. Jego ojciec Maximilian Carver, zegarmistrz,  wykupił stary dom na brzegu oceanu należący niegdyś do rodziny doktora Fleischmanna. Miejsce to jest owiane złą sławą z powodu śmierci syna doktora- Jacoba Fleischmanna, dziewięcioletniego chłopca, który podczas wielkiej burzy utonął w morzu.

Max podczas pierwszych dni pobytu w nowym domu odkrywa ogród z nietypowymi posągami trupy cyrkowej. Wszystkie są ustawione na planie sześcioramiennej gwiazdy. W nietypowym ogrodzie chłopca napełnia niepokój. Następnie w starej szopie jego ojciec znajduje stary projektor z amatorskimi filmami, które są nakręcone przez tragicznie zmarłego Jacoba Fleischmanna...

W miasteczku Max poznaje osiemnastoletniego chłopaka Rolanda, z którym bardzo szybko się zaprzyjaźnia. Roland opowiada Maxowi i jego starszej siostrze Alicji ciekawostki dotyczące miasteczka.
Później dzieci poznają dziadka Rolanda, który jest miejscowym latarnikiem. Jego historia i opowieści z przeszłości sprawiają, że kwestia dotycząca ogrodu tajemniczych posągów rozjaśnia się trochę w oczach Maxa. Jednak leciwy latarnik nie mówi młodzieży wszystkiego, dużo wątków pozostaje nie wyjawionych. A jeżeli jesteście ciekawi jakich to sami musicie sięgnąć po tą książkę. 😉

Książka niesamowicie mnie wciągnęła, nie potrafiłam się od niej oderwać. Akcja toczyła się bardzo szybko, wręcz z zawrotną prędkością. Książka zabiera czytelnika do tego rybackiego miasteczka. Mamy wrażenie, że chodzimy po starym domu Fleischmannów razem z bohaterami, że przeżywamy z nimi tą niezwykłą przygodę. Osoba czytająca tę książkę może niekiedy poczuć niepokój, ponieważ świat przedstawiony w powieści nie jest taki zwykły i realistyczny, zawiera również w sobie pierwiastki magiczne. Nie wszystko jest w niej takie oczywiste i logiczne jakby nam się mogło wydawać, więc szczerze mogę powiedzieć, że spodoba się ona fanom zjawisk nadprzyrodzonych. Dla mnie ta lektura była bardzo przyjemna i po raz kolejny nie zawiodłam się na Zafónie. Książkę oceniam na 8,5/10 i nie mogę się doczekać, kiedy dorwę kolejne części tego cyklu.

Dzisiaj mam dla was recenzję książki, która mnie pochłonęła i sprawiła, że zakochałam się w jej głównym bohaterze, który jest dosyć nietypowym typem. Tym razem przedstawię wam "Zbieracza burz" Mai Lidii Kossakowskiej

Czemuż znowu budzisz swego Anioła Zagłady? Porywasz za naczynie gniewu. Kielich, który gdy pęknie, wyleje niszczycielską zawartość na każdą krainę Kosmosu. Każdą Istotę. Każde dziecię Twoje. I stanie się koniec...

I nicość..."

Muszę powiedzieć, że okładka jest niezła i przykuwa oko. Jest w kolorystyce czerni i czerwieni. Cały Anioł Zagłady, czyli tytułowy "Zbieracz Burz" jest w przedstawiony w czarnej kolorystyce, a w ręku dzierży broń palną. Tło za nim jest czerwone, widać na nim cień skrzydeł oraz zarys aureoli. Dla mnie to jest po prostu petarda, połączenie czerwieni i czerni jest bardzo w moim guście. Dodatkowo cała postać anioła na okładce jest tak cudowna, że jestem w niej zakochana.

Fabuła, rozwój książki 📖

Bohaterem tytułowym jest niejaki Daimon Frey, czyli Abaddon inaczej Anioł Zagłady. Dostał on nietypowy rozkaz od Pana. Ma zniszczyć Ziemię, miejsce na którym żyją miliardy istnień i to nie tylko ludzkich.Wszyscy jego przyjaciele i bracia, którzy z nim mieszkali w Królestwie stwierdzili, że mu odwaliło lub opętało go coś. Próbują to jakoś rozwiązać, jednak Daimon jest bardzo upartą osobą przez co tworzy się wiele kłopotów. Fabuła jest bardzo dynamiczna i ciekawa. W książce tej jest pełno zwrotów akcji, a przy okazji fabuła tak wciąga, że nie można się wręcz oderwać od czytania.

Ta książka to dla mnie hit. Od pierwszych stron zakochałam się w Daimonie i bardzo wkręcała mnie jego historia. Dodatkowo humor tej postaci oraz całej tej książki jest po prostu fenomenalny, czytając tą książkę w szkole musiałam się powstrzymywać, żeby w niektórych momentach nie wybuchnąć śmiechem. Ogólnie "Zbieracz burz" bardzo mi się podobał i uważam, że Maja Lidia Kossakowska wykonała kawał dobrej roboty tworząc takiego bohatera jak Frey. Książkę z czystym sumieniem oceniam na 10/10, bo dawno się tak nie bawiłam i nie wciągnęłam w jakąś historię, tak jak w historię Abaddona.

Ostatnio wróciła mi faza na kulturę krajów azjatyckich. Z ciekawości wypożyczyłam książki Harukiego Murakami pt. "Po zmierzchu", która wyszła stosunkowo dawno, bo w 2007 roku. Dzisiaj chciałabym się z wami podzielić moją opinią na temat tej książki.

Okładka, pierwsze wrażenie graficzne 👀

Fabuła, rozwój książki 📚

Moja opinia 💫

Ostatnio w moje ręce wpadła książka pt. "Sekrety urody Koreanek". Podchodziłam do niej raczej sceptycznie, myślałam, że będzie ona niezbyt ciekawa i przeczytam ją dla tzw. zasady. Jednak bardzo mi się spodobała, zachęciła mnie do innego spojrzenia na moją skórę oraz napełniła mnie chęcią nauki języka koreańskiego, żeby móc w przyszłości odwiedzić Koreę i nie mieć trudności z porozumieniem się z innymi osobami.




Tytuł: "Sekrety urody Koreanek. Elementarz pielęgnacji"
Autor: Charlotte Cho 
Wydawnictwo: Znak Literanova
Data wydania: 15 lutego 2016
Liczba stron: 224

Informacja z tyłu książki:
"W Europie o skórze mówi się głównie w kontekście problemów: zmarszczek i niedoskonałości cery, które trzeba tuszować grubymi warstwami makijażu. Koreanki od dawna wiedzą, że takie podejście prowadzi donikąd. Ich niezwykła metoda kompleksowej pielęgnacji gwarantuje rewelacyjne efekty.

Charlotte Cho na własnym przykładzie obala mit, że idealna cera Koreanek to efekt dobrych genów i udowadnia, że wszystko zależy od właściwej pielęgnacji. W książce przedstawia kilka prostych, ale niezastąpionych sposobów, by raz na zawsze pożegnać się z niedoskonałościami i zachwycić wszystkich promienną, nieskazitelną cerą.

Zapomnij o starzejących się z godnością Francuzkach i osiągnij koreańską perfekcję.

Oczyszczaj, złuszczaj, nawilżaj, regeneruj i lśnij!"