Dzisiaj chciałabym Was zabrać w podróż do interesującego, lecz brutalnego świata, w którym żyje niejaka Maresi, która w momencie spisywania tej opowieści ma już 16 lat, jednakże w momencie przebiegania wydarzeń opowiedzianych w książce ma lat 13. Zachęcam, abyście po przeczytaniu tej recenzji sięgnęli po powieść Marii Turtschaninoff, bo jest ona naprawdę piękna.

Tytuł: "Maresi. Kroniki Czerwonego Klasztoru"
Autor: Maria Turtschaninoff
Cykl: "Kroniki Czerwonego Klasztoru"
Wydawnictwo: Młody Book
Data wydania: 26 października 2017
Ilość stron: 256 stron

Informacja z tyłu książki:
"Maresi jest nowicjuszką w Czerwonym Klasztorze mieszczącym się na niewielkiej wyspie. Mieszkające w nim siostry wierzą w duchową opiekę Pramatki i siłę wiedzy. Pewnego dnia do klasztoru przybywa Jai. Maresi zaprzyjaźnia się z nią. Jai w domu rodzinnym przeżyła dramat, który powraca do niej co noc w koszmarach sennych. Pobyt w klasztorze ma uchronić ją przed zemstą okrutnego ojca. Jednak ten poprzysiągł, że odnajdzie córkę, gdziekolwiek by była. Wreszcie jego statek cumuje u wybrzeża wyspy. W wydarzenia wkraczają tajemne moce…"

Czerwień motywem przewodnim ❤

Patrząc na piękną okładkę widzimy wiele barw czerwieni, a najwięcej tej krwistej czerwieni, która nawiązuje do nazwy klasztoru na wyspie Menos, na której rozgrywa się akcja powieści. Jeżeli dobrze przyjrzycie się obwolucie omawianej książki, to będziecie mogli zauważyć, że wyspa Menos ma kształt twarzy kobiety.

Piękna historia spisana przez Maresi ☁

"Maresi. Kroniki Czerwonego Klasztoru" to piękna historia o przyjaźni, odwadze i poświęceniu.

Maresi jest niezwykłą młodą dziewczyną, która do klasztoru przypłynęła po śmierci swojej młodszej siostry. Jest ona miłośniczką książek i dobrego jedzenia, szczególnie chleba nadum.

Akcja całej powieści dzieje się na wyspie Menos, o której już wcześniej wam wspominałam. Jest to wyspa, na której znajduje się Czerwony Klasztor i budynki należące do niego. Znajdują się w nim tylko kobiety, mężczyźni nie mają tam wstępu. Jednakże spokój klasztoru zostaje zburzony, kiedy pojawia się w nim niepozorna dziewczynka imieniem Jai. Zaprzyjaźnia się ona z naszą tytułową bohaterką, Maresi. Nie wszystko jednak jest takie proste, jakby się mogło wydawać. Jai ma za sobą trudną przeszłość, która może zesłać niebezpieczeństwo na wyspę i siostry mieszkające na niej. Maresi będzie musiała pomóc przyjaciółce mimo iż koszty tej decyzji mogą przerosnąć dziewczynę.

PS. Przygotujcie się też na odrobinę magii.

Dla mnie ta książka była strzałem w 10-tkę na mój zastój czytelniczy. Spodobał mi się świat wykreowany przez autorkę, mimo iż był brutalny i bardzo krzywdzący dla kobiet. Na plus mogę też ocenić w tym przypadku narrację pierwszoosobową, pomagającą wczuć się w klimat całej historii. Dodatkowo mamy młodą główną bohaterkę wykreowaną w oryginalny sposób. Jak na swój wiek jest osobą dojrzałą. Mamy też tutaj sporą ilość odmiennych postaci drugoplanowych, np. małą Heo lub siostry zakonne. W moim opinii książka zasługuje na bardzo wysoką ocenę, w tym przypadku będzie to 10/10.

Chciałabym dzisiaj się z Wami podzielić moimi odczuciami po przeczytaniu "Osobistego poradnika po Pradze" autorstwa Mariusza Szczygła, czyli doświadczonego reportera i fana Czech i kultury czeskiej. Zapraszam Was do przeczytania recenzji.

Tytuł: "Osobisty przewodnik po Pradze"

Autor: Mariusz Szczygieł, Filip Springer

Wydawnictwo: Dowody na Istnienie

Data wydania: 28 maja 2020

Liczba stron: 340

Opis z tyłu książki:

"Osobisty przewodnik po Pradze to jubileuszowy, 10. tytuł Mariusza Szczygła, który ukazuje się dwadzieścia lat po pierwszym wyjeździe autora do Pragi wiosną 2000 roku, kiedy to uwiodły go miasto i język.

Jak sam mówi, książka ta wzięła się ze zdenerwowania: „Od momentu pierwszych moich publikacji o Pradze nie ma tygodnia, żebym nie dostał pytania o jakieś miejsca magiczne, ważne, osobiste. Ma to być oczywiście Praga bez mostu Karola i bez Hradczan. Nadmiar tych próśb, a zwłaszcza niemożność odpisywania na wszystkie, zaczął mnie irytować, postanowiłem więc zamienić to uczucie w coś pozytywnego. Napisałem przewodnik, do którego wszystkich będę teraz odsyłał”.

Miejsca opisywane w przewodniku możemy zobaczyć dzięki fotografiom Filipa Springera.

Dom jako cios między oczy. Dworzec jako upadła bajka. Most, który ułatwia śmierć. Schron przed beznadzieją. Góra nieobojętności. Pomnik gejów. Kościół zgubiony na podwórku. Grób jako kryształ. Kamienica, która drga. Prysznic jako metafora… Do tego rozmowy z Czeszkami i Czechami. Znanymi i nieznanymi."

źródło: https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4914929/osobisty-przewodnik-po-pradze

Chciałabym tutaj zwrócić waszą uwagę na piękne fotografie Filipa Springera, a jedną z pierwszych widzimy już na okładce książki. Ciekawe kadry, nastrojowe kolory i jakość, to możemy zobaczyć w zdjęciach Pana Springera podczas czytania książki. Dla mnie osobiście jest to ogromny plus.

Przede wszystkim mamy tutaj przedstawioną Pragę w "szczygłowym" stylu, czyli w sposób zabawny. Do wątków historycznych nas przewodnik wplata wiele anegdot, które niektórych mogą rozbawić do łez, a osoby, które nie grzeszą dystansem do siebie mogą w jakiś sposób zgorszyć. Pan Szczygieł opowiada nam o Pradze w sposób ciekawy, pokazuje nam miejsca, które nie zawsze idzie zobaczyć w pierwszej chwili, bo są poukrywane w ciasnych uliczkach lub niepozornych budynkach, dzięki jego wskazówką możemy odkryć stolicę Czech z innej strony.

Dla mnie książka ta była niesamowitą rozrywką. Bardzo przyjemnie mi się ją czytało, nie raz się uśmiechnęłam, czytając o moim ukochanym miejscu. Dodatkowo mogłam "przenieść" się do Pragi, dzięki fotografią wykonanym przez Filipa Springera, mogłam sobie przypomnieć niektóre miejsca oraz odkryć nowe lokalizacje, które odwiedzę przy najbliższej podróży do Pragi. Chciałabym szczerze polecić każdemu tę książkę, kto chciałby się wybrać do urokliwej stolicy Czech i zwiedzić ją "szczygłowym" sposobem. W mojej ocenie książka ta zasługuje na ocenę 10/10.

Dziękuję Wam za przeczytanie tej krótkiej recenzji!

Mam nadzieję, że zobaczymy się wkrótce! ☺